MARCIN ORŁOŚ

Marcin Krzysztof Orłoś ur.17.11. 1993 r. w Przemyślu. Uczestniczył w Warsztatach Poetyckich prowadzonych przez naszą Przemyską Poetkę Teresę Parynę. Brał udział w XVII, XIX i XX Dorocznym Spotkaniu Poetów. Uczestniczył  w prezentacji wybranych wierszy „Poeci naszych stron” które odbyły się w Jarosławiu zorganizowane przez Stowarzyszenie Miłośników Jarosławia. W tym roku zorganizował grupę i napisał scenariusz do konkursu „Konfrontacji Teatralnych Małych Form Antrakt”. Od kilku miesięcy jest aktorem Teatru S.A.N. w Przemyślu, nie dawno odbyła się premiera sztuki w której zadebiutował. Zapraszamy do przeczytania kilku wierszy autorstwa Marcina.

 

 

 

 

 

STARUSZEK

Zgarbiony przez czas

życie opierał na trzeciej nodze

Dusza zaklęta w starym wraku

Staruszek

dla którego czas nie istniał

i co że łysiną oślepia przechodniów

i co że miał dziurawy uśmiech

a skórę pomarszczoną jak stary but

był młody

młody…

do póki nie spojrzał w lustro.

 

KARTECZKO …

Chcę aby ta noc trwała

w twych objęciach moja karteczko

ty krwaw moją krwią

a ja atramentem

pisz, dźgaj

razem przelejemy stróżkę cierpień

czy chcesz czy nie

dzielić swe losy będziemy

niekiedy będzie nam pić

kielich gęstej radości

napełniać brzuchy obfitą Miłością

później cierpieć z tego powodu

kiedy zgaga nas dopadnie

a ja, znów Cię złapię

i jak sadysta dźgać będę po Tobie

aby obarczyć Cię częścią mego ciężaru

doznać choć kroplę ulgi

w tej naszej rzece Styksu

więc moja ukochana Karteczko

przecierpisz wraz ze mną ten wiersz ?

 

O PTAKACH

Pisz Poeto o nas

my jesteśmy Panami niebios

latamy tam gdzie wy marzycie

tańczmy bracia na podeście z chmur

wraz z Zefirem

tańczmy z dala od grzechu

Mamy wolność w swych ramionach

której wy tak szukacie

Mamy wolność w przestworzach

której wam brakuje

Nie jesteśmy obciążeni grzechem

ani przykuci łańcuchami

do płytkich myśli

dlatego Niebo

stoi dla nas otworem

 

POETA

Poeta to ten, który pisze wiersze

wylewając na kartce emocje

Poeta to malarz

który rysuje piękno przyrody

maluje barwy uczuć

Poeta to tłumacz

pokazuje słowami świat

który nie dostrzegamy

Gdy poeta umiera

umiera ciało

ale dusza zostaje..

 

GŁUCHE  OBRAZY

Głuche obrazy
wijące się na ścianach
w ciszy płaszczą się przed nami
głuche obrazy
które tańczą tak
jak im światło zagra
głuche obrazy
towarzyszą nam całe życie
niczym nasi czarni Aniołowie
głuche obrazy
nieraz nas straszą
i niepokoją
niepostrzeżenie mogą nas wchłonąć
stajemy się wówczas
naszym własnym Cieniem
kolejnym głuchym obrazem