ARTYKUŁ I FOTO ZA ZGODĄ AUTORA – ARTUR WILGUCKI – ŻYCIE PODKARPACKIE
W poniedziałkowe popołudnie, 20 maja 2024, wchodziłem do redakcji po zrealizowaniu kolejnego materiału dziennikarskiego i już w drzwiach newsroomu kolega poinformował mnie: zmarł Janek. Zaskoczenie, niedowierzanie, smutek. Refleksja na kruchością życia.
We wszystkich życiorysach wspomina się o Janku przede wszystkim jako działaczu opozycyjnym, samorządowym, politycznym. We wszystkich też dodaje się informację: dziennikarz. Janek ładnych parę lat przepracował w Życiu Przemyskim, obecnie Życiu Podkarpackim jako szef przeworskiego oddziału naszej redakcji. Podobnie jak w działalności opozycyjnej jego teksty były wyraziste. Miał ostre, ale sprawiedliwe pióro. Na pierwszym miejscu zawsze stawiał dobro ludzi, o których pisał. W tematach społecznych, samorządowych, politycznych uruchamiało się w nim turbo doładowanie i autentyczna pasja. Bronił swoich racji, ale uważnie słuchał racji swoich oponentów. Ta pasja kazała mu wybrać działalność samorządową, polityczną, społeczną.
Nasze losy pod koniec lat osiemdziesiątych i w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia splatały się kilkakrotnie. Z ogromnym żalem żegnam Janka.
Tobie Krysiu, i Waszym dzieciom wyrazy najgłębszego współczucia.
W imieniu własnym i zespołu redakcyjnego Życia Podkarpackiego
Artur Wilgucki
Jan Sołek zmarł w sobotę, 18 maja. Msza Święta Żałobna zostanie odprawiona w środę, 22 maja o g. 14 w kościele pw. Chrystusa Króla w Przeworsku.
Po niej, śp. Jan Sołek spocznie na Cmentarzu Nowym w Przeworsku.
Nota biograficzna
Jan Waldemar Sołek (ur. 24 czerwca 1958 w Przeworsku, Rzeszów ) – polski samorządowiec, dziennikarz i urzędnik, działacz opozycyjny w PRL, w latach 1999–2002 członek zarządu województwa podkarpackiego.
Syn Józefa i Anny[1]. W 1979 ukończył Technikum Elektryczne w Przeworsku. Od 1980 studiował na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Został jednym z liderów Niezależnego Zrzeszenia Studentów na tej uczelni. Od 20 lutego do 28 maja 1982 internowany w Załężu, następnie relegowany z uczelni. Od 1983 do 1984 pracował jako pedagog w szkołach w Rzeszowie, potem do końca lat 80. zatrudniony m.in. w Wojewódzkim Zakładzie Transportu Mleczarskiego, Domu Książki w Rzeszowie oraz Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Przeworsku. Działał jednocześnie jako publicysta i kolporter podziemnej prasy, od 1988 należał do NSZZ „Solidarność”. Był rozpracowywany przez służby specjalne PRL[2][1].
W 1989 był współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego „Solidarności” w Przeworsku i uczestnikiem kampanii wyborczej, następnie do 1990 pozostawał wiceprzewodniczącym „S” Regionu Południowo-Wschodniego. Od lat 90. publikował w prasie, m.in. w tygodniku „San” i dzienniku „A-Z”, od 1994 do 1997 pozostawał szefem oddziału „Życia Przemyskiego”. Od 1990 należał do Porozumienia Centrum, wybrano go do rady miejskiej Przeworska. Został członkiem zarządu miasta oraz delegatem do sejmiku województwa przemyskiego, a od 1991 do 1994 był wicedyrektorem Urzędu Rejonowego w Przeworsku. W 1998 zajmował stanowisko doradcy i p.o. dyrektora gabinetu wojewody przemyskiego[2].
W 1997 został członkiem Ruchu Społecznego AWS. W 1998 wybrany na radnego sejmiku podkarpackiego, był rzecznikiem klubu Akcji Wyborczej Solidarność[2]. Z dniem 1 stycznia 1999 został wybrany na członka zarządu województwa[3]. Zakończył pełnienie funkcji 22 listopada 2002 wraz z całym zarządem. Nie ubiegał się też w tymże roku o reelekcję do sejmiku. Znalazł się w konwentach szkół wyższych w Jarosławiu i Przemyślu, został też prezesem Podkarpackiego Związku Szermierczego[4]. Był zatrudniony w Urzędzie Marszałkowskim, a od 2003 pracował na stanowiskach kierowniczych w Podkarpackiej Regionalnej Organizacji Turystycznej (w tym jako prezes). W 2017 został asystentem marszałka Władysława Ortyla[5]. Kandydował też z listy Prawa i Sprawiedliwości do sejmiku podkarpackiego w 2006[6] i Sejmu w 2007[7].
Żonaty z Krystyną, byłą zastępczynią burmistrza Przeworska[8], jest ojcem dyplomatki Katarzyny Sołek.
Odznaczony Krzyżem Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009)[9], w 2015 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[10]. (za wikipedią)
Uzupełnienie od redakcji TVPODKARPACKA
Znaliśmy się osobiście ponad 25 lat. Wielokrotnie spotykaliśmy się gdy Janek już odszedł z czynnej działalności dziennikarskiej ale zawsze nawet wtedy gdy poświęcił się pracy samorządowej gdy nasze drogi się krzyżowały na imprezach które akurat ja obsługiwałem medialnie a On tam był zawsze przystanął, zawsze miał czas na kilka zdań rozmowy zawsze zapytał jak leci i zawsze uśmiechnięty. Jego pogoda ducha ładował akumulatory wszystkich którzy z nim obcowali.
Mam do niego nadal numer telefonu w swojej komórce bo zawsze mi powtarzał jak coś to dzwoń to się postaram ci jakoś pomóc. Ale Jego telefon już nie zadzwoni…
Żegnaj Janku
Mariusz Gibała redakcja TVPODKARPACKA