Wystawa Jadwigi Marii Jarosiewicz w Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Przemyślu

Artyści z naszego podwórka … Projekt zakłada cykliczną promocję twórczości artystów Przemyśla w formie wystaw i pokazów indywidualnych w Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Przemyślu. Przemyscy plastycy i fotograficy stanowią najliczniejsze środowisko artystyczne miasta. Mieszka tutaj i pracuje wielu znakomitych artystów. Projekt nawiązuje do cyklu artykułów pod tym samym tytułem, których edycję rozpoczął w roku 2005 miesięcznik „Nasz Przemyśl”. W dwudziestej szóstej wystawie prezentujemy malarstwo Jadwigi Marii Jarosiewicz, artystki mieszkającej w Warszawie, ale sentymentalnie związanej z Podkarpaciem i rodzinnym Przemyślem …Mamy nadzieję, że ta inicjatywa stanie się zalążkiem wydania od dawna oczekiwanego przez wszystkich albumu, prezentującego współczesną sztukę i artystów Przemyśla.

Jadwiga Maria Jarosiewicz – malarka i scenografka, urodzona w Przemyślu. Jest absolwentką Jarosławskiego Plastyka. Ukończyła studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Czesława Rzepińskiego, oraz Podyplomowe Studium Scenografii pod kierunkiem prof. Andrzeja Kreutza Majewskiego. Jako scenograf zadebiutowała już w czasie studiów, projektując scenografię i kostiumy do opery „Wolny Strzelec” C.M Webera w Operze Krakowskiej, w reżyserii Małgorzaty Dziewulskiej. Zrealizowała ponad 100 – premier głównie w teatrach operowych w Polsce i za granicą m.in w Niemczech, Japonii, Chinach, Anglii i na Kubie… Wiele projektów przygotowała dla Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie m.in. do „Halki” i „Śpiewnika domowego” St. Moniuszki w reżyserii Marii Fołtyn. Współpracowała także z Teatrem Polskim w Warszawie za dyrekcji Kazimierza Dejmka. Intensywne związki z teatrem nigdy nie przeszkodziły Jadwidze Marii Jarosiewicz uczestniczyć w życiu plastycznym. Wiodącym tematem jej malarstwa jest człowiek. Jest portrecistką ludzi i zwierząt. Swoje prace malarskie i scenograficzne prezentowała na około 50 wystawach indywidualnych, a także licznych zbiorowych. Jest związana twórczo z rodzinnym Podkarpaciem i Podkarpacką Zachętą – tutaj powstało wiele jej obrazów. Uczestniczy co roku w plenerach malarskich w Boguchwale, a także w Krośnie i Wiśniowej. Bierze udział w wielu ważnych wystawach – aukcjach o charakterze charytatywnym jak m.in „Bliźniemu swemu” na rzecz Towarzystwa im. Św. Brata Alberta, „Aukcji Wielkiego Serca”, Aukcji” Aperio”, czy Podkarpackiego Hospicjum dla Dzieci.

Artystka jest doskonałą portrecistką. Prace te wyróżniają się wnikliwą analizą portretowanej osoby która zjawia się w obrazie jako element pewnej gry malarskiej a nie jako wizerunek o klasycznym charakterze. Jako scenograf odnosi sukcesy dzięki trafnym rozwiązaniom scenicznym wspierającym sens libretta, ale także dzięki malarskim wartościom zawartym w każdej scenografii. Nic więc dziwnego, że Jej prace scenograficzne są nagradzane brawami publiczności i uznaniem krytyki. Godny podkreślenia jest fakt, że pośród ogromnej gmatwaniny obecnych działań plastycznych, natłoku różnego rodzaju pomysłów, projektów i przeróżnych „izmów” Jadwiga Maria Jarosiewicz potrafiła znaleźć własny rozpoznawalny i niezwiązany z modą i krótkotrwałymi trendami, język wypowiedzi artystycznej, co świadczy o Jej autentyczności i odrębności w działaniach twórczych, popartych wiedzą i talentem. Bardzo cenię malarstwo Jadwigi i każde spotkanie z Jej pracami jest dla mnie ważnym przeżyciem artystycznym.

Wiesław Ochman

…Artystka nade wszystko upodobała sobie portret… I rzeczywiście twarze na obrazach Jadwigi Marii Jarosiewicz zatrzymane w świecie koloru i światłocienia wydają się wynikać z jakiegoś nieokreślonego plazmowego chaosu, Stają się realne, a równocześnie zatrzymane na granicy niebytu i istnienia … Ten niezwykły efekt emocjonalny i filozoficzny artystka uzyskuje poprzez technikę kładzenia farby, eliminacje konturowości, impresjonistyczną rolę światła. Jej pociągnięcia pędzla są zdecydowane, pewne, znamionują emocjonalny i spontaniczny stosunek do aktu tworzenia. Barwne plamy przenikają się wzajemnie, malowany podmiot łagodnie jest eksponowany przez tło. A równocześnie pomiędzy podmiotem a tłem zachowana zostaje harmonia kolorystyczna, która buduje nastrój obrazu. Niektóre płótna na pierwszy rzut oka wydałoby mi się być bliskie poetyce Olgi Boznańskiej. Zwłaszcza te w tonacjach minorowych. Ale tylko bliskie. W rzeczywistości Pani Jadwiga chodzi sama granią gór, mając po jednej stronie zbocza i doliny rozświetlone słońcem, a po drugiej-nierealny, tajemniczy krajobraz wynurzający się z topieli i mgieł. Widać to szczególnie na portretach podwojonych, gdzie twarz pierwszoplanowa jest lustrzanym odbiciem drugiej. Istotną cechą jest niedopowiedzenie kierunku ruchu – czy to ze światła nierealnego wyłania się realność, czy odwrotnie. Artystka stara się uchwycić granice pomiędzy życiem, a tym co przed nim lub..po nim. Kluczowe powtarzające się na wielu płótnach lustro przywodzi na myśl idee platońskie, jest znakiem, kluczem w malarskiej metaforze pani Jadwigi…

Jerzy Skrobot, Kraków

Malarstwo Jadwigi M. Jarosiewicz istnieje w zbiorowej świadomości od blisko czterdziestu lat, tyle czasu minęło od debiutu artystki w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Pozytywna niezmienność, która polega na konsekwentnym uprawianiu malarstwa wywodzącego się z tradycji krakowskiej akademii czasu prof. Czesława Rzepińskiego jest jej znakiem firmowym. Mam zaszczyt przyjaźnić się z Jadwigą, obserwować jej malarstwo i ciągły rozwój artystyczny. Jest stałym uczestnikiem boguchwalskich plenerów malarskich i nie wyobrażam sobie sytuacji, aby te plenery mogły odbywać się bez jej udziału. Mimo, że adres zamieszkania mówi co innego, Jadwiga Maria Jarosiewicz jest artystką PODKARPACKĄ.